Comentaris a: Pregunto http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/ Sun, 11 Sep 2016 14:23:02 +0000 hourly 1 https://wordpress.org/?v=4.6.1 Per: Cristina http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-408 Sat, 30 Jun 2007 09:22:02 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-408 Hola:Me he releido vuestros comentarios voy a destacar un par o tre de cosas.

Creo que la Lupe tiene razón, es más un tema fisico que personal,no creo que nadie estemos libres de padecerla, como cualquier otra enfermedad.

Me gusta cuando dice que está enamorada,esto esta muy bién primero por ella segundo porque el aútentico se vá a poner muy contento y tercero,por que nos dá optimismo.

En cuanto a la boling. Me imagino su merienda,croiasants, de chocolate,un suizo, un buén jamón de bellota.Otro de los placeres de esta vida.

Y hoy: Un buén ratito tomando el sol o lo que le apetezca
!Bon cap de semana a tots

]]>
Per: bolinglingui http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-407 Fri, 29 Jun 2007 17:15:54 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-407 Con mis opiniones no he querido ofender a nadie y mucho menos a tu queridisimo hijo de todos los santos, margarita.
Y sí, me cuesta aceptar los argumentos de los demás, reconozco mis defectos. Pero si estos no se basan en nada todavía los entiendo menos.
La verdad es que me cuesta entender a la gente, o a lo mejor es que no me apetece hacer esfuerzos intentandolo.
Por eso doy por acabada mi intervención en el bloc, porque al final me cansa bastante discutir y la verdad es que pocas veces llegamos a cambiar nuestras opiniones sobre nada.
Y una buena merienda que me van a traer ahora mismo sesguro que tb me va a enriquecer!!!

]]>
Per: Cristina http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-406 Fri, 29 Jun 2007 15:58:16 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-406 Quiero puntualizar; Primero, agradeceros el interés por el tema.Segundo,espero que los comentarios nos sirvan para entender un poco mejor el tema, todas las aportaciones son buenas.Luisán y Octh,al pricipio se lo tomaron de una manera más trivial,el debate a derivado a profundizar más. La Lupe dá una visión más cientifica,y tú boling.. aportas,muchas cosas.No vamos a hacer comentarios personales pués no era este el tema,pero reflejas muy bién tus sentimientos.Siento no poderos seguir hoy más de cerca, pero mañana los leeré todos otra vez.” Ya sabeís mañana Carmina Burana a la Iglesia de Jesús a las diez de la noche.” espero que os guste.besitos

]]>
Per: Margarita http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-405 Fri, 29 Jun 2007 15:08:08 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-405 Estoy de acuerdo lo has expresado mejor.

]]>
Per: greips http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-404 Fri, 29 Jun 2007 14:37:33 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-404 @cristina,
dices “vivir y dejar vivir a cada uno como pueda siempre que no afecte a terceros ¿no os parece?

Jo crec que les accions d’un sempre afecten a tercers, i és inevitable causar patiment als altres per tal d’aconseguir la pròpia felicitat. Per molt que t’hi esforcis, arriba un punt en què o pateixes tu o pateix un altre… i devant aquesta disjuntiva normalment hauriem d’agafar la postura de salvar la pròpia pell. Per tant jo ho reescriuria com “viu i deixa viure cada ú com vulgui i pugui, intentant que el mal fet a tercers sigui sempre el mínim mal possible”.

No? 😉

]]>
Per: Marga http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-403 Fri, 29 Jun 2007 14:21:32 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-403 “caramba Bolinlingui”estoy contentisima de leerte y de tus opiniones saco la conclusión,que te cuesta aceptar los argumentos de otros,en mi escrito anterior yo creo que todo el mundo tiene razón y sus razones, para sentir,opinar,no se´yo cada dia me pregunto cosas y no tengo la respuesta la vida es complicada y a la vez muy simple. vivir y dejar vivir a cada uno como pueda siempre que no afecte a terceros ¿no os parece?el dialogo y las opiniones de los demás nos enriquecen nos da más conocimientos y llegamos a comprender.Christian no te eches piedras yo te conozco bien y eres bueno, sensible,guapo,y sé que eres incapaz de ofender.Yo tuve unas bambas chinas una vez que ponia un pensamiento creo que de Mao y decia más o menos que nunca llegamos a conocernos, por lo tanto intentar conocer a otro es arduo dificil

]]>
Per: luisan http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-402 Fri, 29 Jun 2007 14:18:04 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-402 A veces una autoestima alta también hace estar deprimido……Mézclala con una baja tolerancia al fracaso y tienes el cóctel perfecto.

En todo caso, lo que yo creo que influye es esa bonita creencia que dice que quien soporta bien el dolor y las desgracias es un machote y quien no lo hace un inmaduro. Personalmente, yo creo que el dolor no debe entenderse como algo a soportar, si no como algo a eliminar. No tiene por tanto -a mi entender- sentido hablar de “soportar” la enfermedad. Sufrir no es bueno.

Esto, y no otra cosa, es lo que quería decir cuando menté lo de la eutanasia. Y si, entiendo que a veces la eutanasia o el suicidio son las únicas maneras de acabar con el sufrimiento. El problema está en que esquivar el dolor se sanciona como algo incorrecto. Yo no lov eo así…

]]>
Per: bolinglingui http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-401 Fri, 29 Jun 2007 13:53:09 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-401 Pues no te creas que sea verdad. Creo que se puede aceptar algo que no conocemos. De hecho pienso que nunca llegamos a conocernos del todo y de todas maneras hay quien se acepta como es, se conozca o no.
Pero lo que tu dijiste al principio fue:” La desconfiança en un mateix és derivada de la manca de coneixement d’un mateix.”
Y eso es en lo que no estoy de acuerdo. Realmente nos conocemos a nosotro mismos o la idea que tenemos de nosotros nos viene dada por como reaccionan los demás para con nosotros?
Sabemos como somos o es lo que desde pequeños nos han ido diciendo de como hemos crecido, que reacciones hemos tenido, que nos ha gustado?
Creo que nunca acabamos de conocernos porque siempre experimentamos a lo largo de la vida nuevas situaciones que nos hacen tomar nuevas decisiones, reacciones, y comportamientos.
Además creo que vamos cambiando a los largo de la vida por eso cuando crees conocerte mejor resulta que no sabes nada de ti mismo.
y sí es un lio.

]]>
Per: Otch http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-400 Fri, 29 Jun 2007 13:20:35 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-400 Tienes razón, pero mi primer comentario a parte de escribirlo rápido en un intermedio de la tele, estaba encarado más al comentario del Luisan que a otra cosa, por eso he elaborado un poco más mis argumentos con el segundo comentario.

Si he ofendido lo siento y pido disculpas.

En lo que al debate se refiere, yo creo que sí que está relacionado, almenos en muchas situaciones, que no en todas.

Y es verdad que es más importante la aceptación de uno mismo, lo que pasa es que uno no se puede aceptar si no se conoce no? Que lio….

]]>
Per: greips http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/comment-page-1/#comment-399 Fri, 29 Jun 2007 13:16:01 +0000 http://blocs.gracianet.cat/como_diciendo/2007/06/28/pregunto/#comment-399 coincideixo amb la bolinglingui que la ignorància és molt atrevida.

I és que les depressions es veuen molt diferents de fora que de dins. A vegades la vida et porta a terrenys desconeguts que et poden ensorrar com a persona malgrat l’estima cap a un mateix segueixi sent alta. I malgrat l’entorn sembli ser el més adient per a empenye’t cap a la felicitat. Realment, els processos personals són complexes i no són camins rectes.

Un cop has viscut, ja sigui en primera o tercera persona, un procés depressiu destructor aprens a relativitzar i a assumir que, aquestes coses, senzillament li passen a tothom.

Una altra qüestió, com apunta la Cristina, és que actualment tinguem molt poca resistència al dolor. Però crec que això és un debat diferent…

]]>